زادوز احمد پژمان بهانه ای شدتا در مورد او با کارگردانانی که او را برای فیلم هایشان برگزیده اند گفت‌وگویی داشته باشیم. به سراغ بهمن فرمان آرا که تقریبا تمامی فیلم هایش را با احمد پژمان کار کرده است و مجیدی که پژمان به خاطر دو فیلم باران و بید مجنون او سیمرغ بلورین گرفته است، رفتیم. فرمان آرا مدتی ست با هیچ رسانه ای مصاحبه نمی کند و مجیدی آن چنان درگیر پروژه محمد رسول الله است که مجالی برای حتی یک مصاحبه کوتاه ندارد. با این همه به مناسبت تولدش به مرور زندگی و آثار او پرداختیم تا جایی برای یاد و کار این موسیقی دان و آهنگ ساز بزرگ ایرانی در جامعه رسانه ای ایران باز نگه داشته باشیم.


تحصیل یک زندگی
احمد پژمان در18 تیر سال 1314 در شهر لار استان فارس متولد شد. در دوران دبیرستان به فراگیری ویولن نزد حشمت سنجری پرداخت و تئوری موسیقی را نزد حسین ناصحی فراگرفت. او قبل از پایان تحصیلات متوسطه نواختن ویولون را به خوبی آموخته بود و زمانی که حشمت سنجری و هایمو تویبر رهبری ارکستر سمفونیک تهران را عهده دار بودند نوازنده این ارکستر شد.
پژمان پیش از تحصیل موسیقی، رشته زبان و ادبیات انگلیسی را در دانشسرای عالی گذراند و در سال 1343 پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی در ایران با اخذ بورسیه راهی اتریش و آکادمی‌ موسیقی وین شد تا در آنجا در رشته آهنگسازی به تحصیل بپردازد.
اساتید او در این دوران، توماس کریستین داوید، آلفرد اوهل و هانس یلینک بودند. برخی از آثار پژمان در این دوره چنان مورد توجه قرار گرفت که توسط ارکستر سمفونیک رادیو و تلویزیون دولتی وین اجرا شد. پژمان پس از پایان تحصیلات به ایران بازگشت و به عنوان آهنگساز تالار رودکی و استاد موسیقی دانشگاه تهران مشغول به کار شد. . از آثار او در این دوره می‌توان به: «اپرای جشن دهقان» (بر اساس زندگی بابک خرمدین)، «اپرای دلاور سهند» و «اپرای سمندر» اشاره کرد که قبل از انقلاب در تالار وحدت اجرا شدند. پژمان در سال 1976 برای ادامه تحصیلات راهی دانشگاه کلمبیا (نیویورک) شد.
از استادانش تا پایان دوره دکترای آهنگسازی می‌توان به ولادیمیر اوساچوسکی، بولانت آرل و جک بیزن اشاره کرد.
از آثار پژمان در این دوره‌ها می‌توان به کنسرتو برای نه ساز (1965) ، راپسودی برای ارکستر (1966) ، اپرای جشن دهقان (1967) و اپرای دلاور سهند (1968) اشاره کرد.


سراب
از بهترین کارهای او آلبوم «سراب» است که روایتی شاعرانه از «طبیعت اسرارآمیز کویرهای ایران» است. «احمد پژمان» با بکارگیری مضامین سنتی خاص این مناطق همچون «اوستا خوانی»، «سرودهای زرتشتی»، «مناجات‌های مسلمانان» و تلفیق آن با برداشت‌های موسیقایی خویش از طبیعت، معماری و آداب و رسوم این مناطق، فضایی رمزآلود را ایجاد کرده است که در آن سازهای «دوتلی (نوعی ساز بادی)»، «نی»، «کمانچه»، «دل‌رُبا»، «قیچک» و «دهل» استفاده شده و صدای محمود کریمی نیز در آن نقش موثری دارد. بخشهایی از این اثر در موسیقی فیلم «باران» ساخته‌ «مجید مجیدی» مورد استفاده قرار گرفته است.

برنده چهار سیمرغ
این آهنگساز در زمینه موسیقی فیلم هم سابقه ای طولانی دارد. معروفترین آنها را می‌توان موسیقی سریال دلیران تنگستان، سمک عیار، چون شازده احتجاب، یک بوس کوچولو، هنرپیشه و بید مجنون دانست.
او برای موسیقی فیلم‌های بید مجنون، خانه‌ای روی‌آب ، باران، بوی کافور عطر یاس، برنده سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر شد.
خانه موسیقی ایران در جشن سالیانه خود د رسال 1389 به پاس یک عمر خدمات هنری از وی تجلیل کرد.
.پژمان از سال 1370تا چند سال پیش به طور پراکنده به تدریس هارمونی، کنترپوآن و آهنگسازی در دانشکده موسیقی دانشگاه هنر می پرداخت.
پژمان به تازگی اثری با کر و ارکستر مسکو ضبط کرده است و نیز قرار است آلبومی با عنوان«کنگان»که تنها اثر وی در ژانر موسیقی نیو ایج است را به بازار موسیقی عرضه کند. وی هم اکنون به همراه همسرش شیرین بزله در آمریکا ساکن هستند و به برخی فعالیت های موسیقی و صدا می پردازند.


آثار
•کنسرتو برای نه ساز (1365)
•راپسودی برای ارکستر (1366)
•اپرای جشن دهقان (1367)
•اپرای دلاور سهند (بر اساس زندگی بابک خرمدین ) (1368)
•حماسه
•هفت خوان
•تکسوار عشق
•همه شهر ایران
•خاطرات فردا
•سراب
• سایه های خورشید
• ناگهان رستاخیز

موسیقی فیلم و سریال
• شازده احتجاب (بهمن فرمان آرا، 1353)
•سمک عیار(1354)
•دلیران تنگستان (1355)
•سایه‌های بلند باد (بهمن فرمان‌آرا، 1358)
•ساخت ایران (امیر نادری، 1359)
•هنرپیشه (محسن مخملباف، 1371)
•زینت ( ابراهیم مختاری، 1373)
•کیمیا، (احمدرضا درویش، 1373)
•روسری آبی، (رخشان بنی اعتماد، 1373)
•عشق گمشده(سعید اسدی، 1376)
•بوی کافور، عطر یاس (بهمن فرمان‌آرا، 1378)
•باران (مجید مجیدی، 1379)
•سفر به فردا(محمدحسین حقیقی، 1380)
•خانه‌ای روی آب(بهمن فرمان‌آرا، 1380)
•همراه باد در دل تنهایی کویر (منوچهر طیاب، 1380)
•بید مجنون(مجیدی، 1383)
•یک بوس کوچولو (فرمان آرا، 1383)


انتهای پیام/ع/ن.ف